Niezwykłe mozaikowe witraże w bazylice konkatedralnej w Stalowej Woli. Zobacz zdjęcia

Twórcą witraży jest nieżyjąca już profesor Maria Leszczyńska, pochodząca z hrabiowskiego rodu. Niezwykła jest też historia kościoła. Po wielu perturbacjach 2 grudnia 1973 roku doszło do poświęcenia w Stalowej Woli nowej świątyni przez kardynała Karola Wojtyłę, późniejszego papieża Jana Pawła II.

Oryginalność pomysłu architektonicznego kościoła wyraża się w połączeniu gotyckiej formy z nowoczesną technologią realizacji projektu przez zastosowanie prefabrykowanych elementów z betonu strunowego. Wnętrze kościoła początkowo urządzone było prowizorycznie, posadzka marmurowa, witraże, organy elektryczne. Obok kościoła wolnostojąca wieża – dzwonnica. W latach siedemdziesiątych pod kierunkiem księdza proboszcza Edwarda Frankowskiego została wybudowana plebania oraz dom katechetyczny. 20 listopada 1977 roku przy kościele Matki Bożej Królowej Polski została erygowana parafia.

Budowla stanowi zwarty blok na planie krzyża łacińskiego zakończonego absydą prezbiterium oraz niższym ambitem wokół niego, mieszczącym dwie kaplice boczne wraz z zapleczem. Frontowe ściany nawy i transeptu wykonane są z betonu stylizowanego na dekoracyjnie ułożone cegły. Fasadę rozdziela wielkie, pionowe okno z witrażem. Po lewej stronie na jej tle prezentuje się betonowy krzyż. Po prawej stronie znalazła się wolnostojąca wieża-dzwonnica, zwieńczona betonową arkadą w formie monogramu Maryi, z której wyrasta krzyż z koroną.

Świątynia przykryta jest współczesnym dachem kopertowym, który nie zakłócił jej pierwotnego, modernistycznego charakteru. Ściany boczne i tylna ściana absydy są praktycznie wypełnione geometrycznymi witrażami przeplatanymi tylko wąskimi żelbetowymi prefabrykatami w kształcie monogramu Maryi.

Zobaczcie zdjęcia

Wnętrze bazyliki ma formę halową. Boczne nawy oddzielone są rozszerzającymi się ku górze kolumnami ze strunobetonu. Następnie każda rozdziela się na cztery żebra, które podtrzymują strunobetonowe sklepienie w formie falującej korony liściastych drzew, nawiązujących do Puszczy Sandomierskiej. Rzeźbiarska forma arborealna, naśladująca drewno, jest znakiem architektury modernistycznej. Podkreślona została surowością ceglanych ścian naw bocznych, kutymi, metaloplastycznymi żyrandolami oraz wykonaną podobnie glorią, okalającą tabernakulum i obraz MB.

We wnętrzu świątyni nie ma rzeźb, są tylko stacje Drogi Krzyżowej w formie płaskorzeźb. Są jedynie trzy obrazy – w głównym ołtarzu obraz Matki Bożej Królowej Polski, po bokach portret świętego Jana Pawła II i obraz Jezu Ufam Tobie.

O wystroju świątyni decydują monumentalne witraże w formie kolorowej mozaiki. W słoneczne dni światło padające przez witraże układa się w kolorowe plamy na jasnej posadzce.

Autorem witraży jest Maria Leszczyńska (urodzona w 1923 roku w Gładczynie, zmarła w 2003 roku w Gdyni). Była profesorem sztuk pięknych na Politechnice Gdańskiej, specjalistka w dziedzinie malarstwa monumentalnego.