Znika przeszkoda, aby nazwać ulicę w Stalowej Woli imieniem Zdzisława Malickiego, byłego dyrektora huty. Sąd oddalił skargę wojewody

Przypomnijmy, że w lutym Wojewoda Ewa Leniart zaskarżyła do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego uchwałę Rady Miasta w sprawie nadania imienia jednej z ulic w Stalowej Woli imieniem byłego dyrektora Huty Zdzisława Malickiego.

Wojewoda podkarpacka w lutym skorzystała z uprawnienia organu nadzoru i skierowała do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego skargę na uchwałę Rady Miejskiej w Stalowej Woli nadającej ulicy na terenie przemysłowym miasta nazwę "ulica Zdzisława Malickiego". Wojewoda jako organ nadzoru podzieliła zarzuty zawarte w opinii Instytutu Pamięci Narodowej, a wydanej na wniosek wojewody, iż osoba ta symbolizuje komunizm w rozumieniu art. 1 ustawy z dnia 1 kwietnia 2016 r. o zakazie propagowania komunizmu lub innego ustroju totalitarnego przez nazwy jednostek organizacyjnych, jednostek pomocniczych gminy, budowli, obiektów i urządzeń użyteczności publicznej oraz pomniki. Wojewódzki Sąd Administracyjny w Rzeszowie oddalił skargę wojewody.

Chodzi o drogę przez dawne tereny Huty Stalowa Wola od ulicy Centralnego Okręgu Przemysłowego do ulicy Solidarności. Mimo negatywnej opinii Instytutu Pamięci Narodowej, która przypomina o przynależności Zdzisława Malickiego do Polskiej Zjednoczonej Partii Robotniczej o komunistycznym rodowodzie oraz bycie posłem na Sejm Polskiej Rzeczpospolitej Ludowej rządzonej przez komunistów, wnioskodawcy uważali, że ta osoba szczególnie przyczyniła się do rozwoju miasta.

Zdzisław Malicki był dyrektorem naczelnym Kombinatu Przemysłowego Huty Stalowa Wola w latach 1965-1982 oraz posłem na Sejm PRL VIII kadencji od 1980 do 1985 roku.

Urodzony w 1928 roku w Borszczowie na Podolu, w rodzinie robotniczej. Po wojnie razem z innymi Polakami został przesiedlony do Polski, wraz z rodziną zamieszkał w Zamościu. Ukończył Wydział Mechaniczny na Politechnice Warszawskiej z tytułem inżyniera. Po ukończeniu studiów otrzymał nakaz pracy do Huty Stalowa Wola. W HSW pracował na różnych stanowiskach m. in. jako technolog wydziałowy, dyrektor Zakładu Mechanicznego oraz przez 17 lat jako dyrektor naczelny.

Pod jego przewodnictwem HSW osiągnęła najwyższy poziom rozwoju. Doprowadził do ustalenia profilu produkcji i znacznej rozbudowy zakładu. Dzięki jego staraniom w Hucie wykorzystywano zachodnie licencje do produkcji maszyn budowlanych. W jednej hali odbywała się produkcja stali, elementów z tej stali i maszyn.

Pełniąc mandat posła zasiadał w Komisjach Sejmowych: Handlu Zagranicznego i Nauki i Postępu Technicznego.

W 1982 roku przeszedł na emeryturę. Jednak dalej pracował, będąc szefem spółki polsko-ukraińskiej "Ukpol", później dyrektorem prywatnej firmy "East-West" w Mielcu.

Z okazji obchodów 70-lecia metalurgii został uhonorowany statuetką św. Floriana z rąk właściciela Huty Stali Jakościowych Przemysława Sztuczkowskiego i prezesa spółki Wincentego Likusa.

Odznaczony: Krzyżem Kawalerskim Orderu Odrodzenia Polski, Orderem Sztandaru Pracy II klasy, Srebrnym Krzyżem Zasługi, Złotym Krzyżem Zasługi.

Zmarł 1 marca 2020 roku w wieku 92 lat, został pochowany obok żony na cmentarzu komunalnym w Stalowej Woli.